Jednym ze stałych elementów cyberkultury jest próba opisywania świata, jego wyjaśniania i zrozumienia. Rzadko są to obserwacje oparte na faktach, częściej interpretacje rzeczywistości, które przybierać mogą postać fikcyjnych schematów anatomicznych. Pojęcie anatomii należy rozumieć w przypadku memów w znaczeniu przenośnym: jako dokładny opis, analiza czegoś (sjp.pl/anatomia).
Bezpośredni zwrot do odbiorcy
Typem strategii memicznej nastawionej głównie na zabawę, włączenie internautów do gry, są obecne w memach bezpośrednie zwroty do odbiorcy. Mogą przybrać dowolną postać, ich zadaniem jest pobudzenie odbiorcy do działania lub stworzenie iluzji, że mem odnosi się bezpośrednio do niego, jak w przykładach w galerii.
Porównania/zestawienia
Jednymi z najpopularniejszych strategii konstruowania wypowiedzi są porównania i zestawienia. Jest to kolejny ze sposobów interpretowania i opisywania otaczającego świata za pomocą schematycznych form. Oddają uproszczony obraz rzeczywistości, po to, by wyeksponować niektóre jej elementy, znajdujące się w kręgu zainteresowania twórcy memu. Wykorzystywane są do tego proste konstrukcje, zazwyczaj zestawienia dwóch obrazków, w których zestawiane elementy reprezentują przeciwległy biegun danego zagadnienia.
Kompozycje komiksowe
Komiksy są jednymi z najpopularniejszych form internetowego humoru obrazkowego. Pozwalają na prezentowanie złożonych wyobrażeń za pomocą kilku zestawionych ze sobą scen. Ich natura jest zazwyczaj niejednorodna, ale istnieją typy komiksów realizujące powtarzalny wzorzec, który podobnie jak memy szablonowe, jest predefiniowaną konstrukcją wymagającą uzupełnienia o konkretyzującą ich znaczenie treść. Ich bohaterami są często inne postacie ze świata memów, choć nie jest to reguła.
Kiedy... gra werbalno-ikoniczna
Ostatnią grupą zaliczaną do memów złożonych są kompozycje rozpoczynające się od ’KIEDY’ lub ’TO UCZUCIE KIEDY’. Charakterystyczne są dla drugiej dojrzałej fazy memizmu, wykorzystywane najczęściej do prezentowania poglądów, przemyśleń, refleksji za pomocą przypadkowych zdjęć, w których twórcy znaleźli elementy nadające się do zobrazowania zagadnienie. Są w gruncie rzeczy złożoną grą werbalno-ikoniczną, w której odbiorcy przedstawiana jest pewna sytuacja i zdjęcie, a jego zadaniem jest znalezienie miejsc wspólnych między obrazem a tekstem i uspójnienie komunikatu, odczytanie jego znaczenia.
